Aangepaste Sport
Als het erop neer komt is de paardensport een individuele sport, je rijd zelf die ring in samen met je paard. Maar bij de aangepaste sport komt er meer bij kijken, wanneer iemand een beperking heeft komt het er simpelweg op neer dat er hulp(middelen) nodig zijn in welke vorm dan ook. Het kan zijn aangepast materiaal, speciale training, mensen in de omgeving tot aan de DVB Foundation die dit onderwerp onder de aandacht brengt. Zelf ben ik vanaf mijn geboorte gehandicapt en nu ik mij heb laten keuren en tot de aangepaste ruiters behoor, ervaar ik voor het eerst 'wat ik kan doen en bereiken met mijn beperking' in plaats van wat 'ik niet kan'. En dit gevoel wens ik iedereen toe, want wat is er mooier dan je door niets te hoeven laten tegenhouden en je eigen doelen kunnen bereiken!
(Veerle van Nieuwenburg, 2012)
Algemeen
Aangepast sporten betekent sporten met een beperking/handicap in welke vorm dan ook (fysiek/mentaal). In de paardensport is deze tak van sport onderverdeeld in de Para Equestrian, waaronder dressuur en mennen. Ruiters en menners met een lichamelijke en/of visuele beperking, die voldoen aan de minimale handicapeis worden ingedeeld in één van de vier grades. Aangepast sporten dressuur kent de volgende grades; IA, IB, II, III, IV, V. Door middel van een classificatiekeuring wordt gekeken of de sporter voldoet aan de minimale handicapeis en ingedeeld kan worden in één van deze grades. Wanneer een sporter
uit mag komen op wedstrijden Aangepast sporten dressuur kan het zijn dat er ook
gebruik gemaakt mag worden van aanpassingen (dispensaties).
KNHS.nl
Foto4u fotografie
Over mijzelf
In 2011 heb ik besloten om een classificatiekeuring te ondergaan om naast de reguliere paardensport ook te kunnen uitkomen in de Para Dressuur. Ik heb een aangeboren beperking aan mijn beide armen en handen, Radial clubhand genoemd. Dit houdt in dat ik het spaakbeen in mijn linkeronderarm mis, waardoor ik geen polsfunctie heb. Met name de verminderde kracht en de verkorting van mijn linkerarm zorgen voor aanpassingen in mijn rijden. De duimfunctie mis ik aan beide handen en aan mijn linkerhand zijn mijn vingers stijf en kan ik ze amper buigen. Hierdoor rijd ik met een lussenteugel waaraan ik blijf sleutelen om nog geschikter materiaal en ontwerp te vinden.
Foto4u fotografie
Eenmaal geclassificeerd ben ik deel gaan nemen aan de para wedstrijden en dit is een begin geweest van vele ontwikkelingen in mijzelf en mijn rijden. Nu had ik er een nieuw doel bij, namelijk het trainen om het niveau van de gradeproeven aan te kunnen. Dit heb ik de afgelopen jaren gedaan en momenteel rijd ik met Zamiro (v. Obelisk) regulier in de klasse ZZ-licht en kom ik in de paradressuur uit in Grade V. Het gelijktijdig starten in zowel de para sport als de reguliere sport bevalt goed. Jammer genoeg blijf ik in de reguliere sport er tegenaan lopen dat er weinig bekend is van aangepaste sport en dit is mede ook de reden dat ik hier aandacht aan besteed.
In 2012 heeft de KNHS voor het eerst een Rabobank talentendag georganiseert voor de Para Equestrian en ben ik geselecteerd voor het Rabo talentenplan en behaalde ik de regionale topsportstatus. Ook mocht ik deelnemen aan de Rabo regiotrainingen en zo ben ik bij trainer Chris Haazen terecht gekomen. In dit zelfde jaar ben ik in contact gekomen met de DVB foundation en mocht ik mij de trotse winnares noemen van hun facebook-actie: 'Schrijf waarom de aangepaste sport dressuur steun verdient'. Hiermee won ik een les bij Coby van Baalen en dit was een onvergetelijke ervaring en gaf een enorme boost vertrouwen en energie om vast te houden aan mijn droom: zo hoog mogelijk komen in de paardensport dressuur!
Augustus 2022: de afgelopen maanden waren naast alle mooie momenten ook zwaar en stonden in het teken van mijn lichamelijke beperking. Waar ik al jaren niet meer in behandeling was en een functionele en vooral zelfstandige weg had gevonden in eigenlijk alles wat ik doe breekt er nu een nieuwe fase aan, helaas. Zoals velen wel weten is mijn linkerarm/hand het meeste beperkt en doe ik heel veel met mijn minder beperkte rechterarm/hand. Echter deze raakte steeds meer overbelast, eerst denk je nog 'gaat wel weer over' maar dit is niet het geval. Het trok door naar mijn rug, nek en schouders en sta ik inmiddels op een punt dat ik zelfs pijnklachten ervaar. En dit laatste is confronterend op meerdere terreinen. Dit komt niet ineens en is een proces. Ik ben begin van het jaar al hulp gaan zoeken en ben gestart met een gespecialiseerd revalidatietraject waarin ik door middel van ergotherapie, fysiotherapie en orthomanuele therapie probeer een nieuwe weg te vinden in mijn dagelijkse leven. Dit is namelijk de grootste en moeilijkste opgave, in alles wat je doet heb je, je handen nodig en moet ik dingen anders gaan doen, niet omdat ik ze niet kan maar omdat ik opgeteld op een dag het dus niet meer volhoud. Dit is mentaal natuurlijk ook een dingetje, 'kan niet, bestaat niet' zal een nieuwe betekenis moeten gaan krijgen. Praktisch en dus motorisch is het ook een behoorlijke opgave, denk hierbij een deurklink anders leren open doen, knopje van een afstandsbediening indrukken, spraakgestuurd 'typen' en natuurlijk hoe kan ik nog minder belasting vinden in mijn grote passie paardrijden. Zoals ik het in mijn werk vaak noem, 'ik zit goed in proces' en zoek op verschillende vlakken ondersteuning maar weet ook dat deze nieuwe fase tijd nodig heeft. Een stap hierin is ook om meer zichtbaarheid aan mijn beperking te 'moeten' gaan geven, dragen van braces, spalken, hulpmiddelen gebruiken en 'last but not least' hulp gaan vragen. Dit is ook een reden om hier af en toe iets over te delen zodat het voor mijzelf maar ook voor mensen om mij heen makkelijker zal zijn om erover te spreken wanneer je er samen bij uitkomt. De laatste twee maanden heb ik dan ook geen wedstrijden gereden en blijf ik elke dag zoeken naar een betere balans. Ook hier zal ik een weg in gaan vinden en zal ik zeker van de pijnklachten weer af gaan komen maar we moeten eerst 'uit het rood' komen. Gelukkig gaat het trainen met de paardjes goed en zijn we toe aan het werken naar de eerstvolgende wedstrijden in september. Ik haal veel vertrouwen en moed uit bovenstaande tekst die ik (bijna precies) 10 jaar geleden schreef voor de DVB Foundation en mijn para-dressuur hoofdstuk begon. Het doel blijft hetzelfde 'laat je door niets tegenhouden' en blijven genieten van wat je hebt.